“Denken is oppervlakkig, voelen brengt je naar de ziel”, las ik onlangs.
Misschien heb je niet zoveel met een begrip als “ziel”. Maar ook als je daar niets mee hebt, kun je wellicht onderschrijven dat gevoel zeer belangrijk is. Er zijn veel mensen die het lastig vinden om echt goed te voelen. En dat is niet raar: het is niet fijn om verdriet, angst, waardeloosheid of moedeloosheid te voelen. Liever voel je je blij en gelukkig. Voor kinderen is dat niet anders. Fiona* van 10 had vreselijke boze buien. Nu is ook woede een gevoel en het fijne van woede is dat je je er krachtig door voelt. Als kinderen woede kunnen voelen, bevestig ik ze ook in die kracht. Aan woede zitten echter ook nadelen: Fiona kreeg er ruzie van met haar ouders en andere kinderen. Haar juf was vaak ook niet blij als ze kwaad werd. Woede bracht haar niet verder. Meestal ligt er achter de woede nog een ander gevoel verborgen: verdriet of angst zijn veelvoorkomende gevoelens die achter de woede verborgen liggen b.v. Het werkelijk kunnen verdragen én ervaren van dát gevoel bleek voor Fiona van groot belang: de narigheid ervan duurde gelukkig maar tijdelijk. En daarna kon ze iets doen: Fiona kon haar angst niet aardig gevonden te worden onder ogen zien, zodat zij een goede oplossing voor haar probleem kon bedenken. En dat kon Fiona: zij ging met haar ouders praten waardoor ze merkte dat ze zich heel lang had vergist: Fiona’s moeder had een postnatale depressie gehad en uit die tijd had Fiona het idee over gehouden dat zijzelf niet leuk en aardig was. Fiona’s moeder kon haar dochter gelukkig volkomen geruststellen. En wat het belangrijkste was: Fiona kon zichzelf aardig gaan vinden.
Echt voelen: nee niet altijd leuk, maar wel zeer genezend!
* de naam Fiona is gefingeerd i.v.m. de privacy van het echte kind.
Meer weten? Neem gerust contact op! contactformulier