Als je geboren wordt heb je als kind eigenlijk totaal geen macht. Je ouders bepalen wanneer je eten krijgt en wanneer je verschoond wordt. Eigenlijk ben je totaal aan de goodwill van de mensen om je heen overgeleverd. Dan word je groter: je wordt 2, 3 jaar en ontdekt meer en meer dat je invloed uit kunt oefenen. Als je schreeuwt mag je soms dat koekje waar je zo’n trek in hebt. En langzamerhand breiden de mogelijkheden zich uit en kun je steeds meer voor jezelf regelen. Er zijn ook kinderen die worstelen met de grip op hun leven. Ze hebben het gevoel dat hun leven door anderen bepaald wordt. Zoals Mathilde b.v. Haar ouders kregen af en toe wat van haar behoefte om alles zelf te mogen bepalen. Alles lokte discussie uit: ze wilde altijd later naar bed, langer blijven spelen, net iets anders aan dan wat haar moeder had uitgezocht voor de volgende dag en stelde alles ter discussie. Haar moeder verzuchtte: ik kan toch niet alles maar goed vinden??
Het antwoord op deze vraag is natuurlijk nee. Alles goedvinden is niet oké voor kinderen. Als ouders moet je grenzen stellen en het lastige is dat je die grenzen telkens opnieuw moet doordenken, want je kind wordt ouder, waardoor het van tijd tot tijd andere grenzen nodig heeft. Maar binnen de grenzen kun je kinderen speelruimte geven. Toen Mathilde van haar moeder zelf een setje kleren mocht kiezen uit de 3 setjes, die moeder had geselecteerd, zelf een deel van haar zakgeld naar eigen keus mocht besteden, zelf de hoeveelheid eten op mocht scheppen die ze dacht op te kunnen e.d. werd Mathilde een stuk rustiger in haar protesten. Want Mathilde protesteerde omdat ze zo graag zelf haar leven wilde bepalen.
Wat mag jouw kind zelf bepalen? Wat zijn jouw grenzen en welke keuzemogelijkheden heeft jouw kind binnen die grenzen?
Veel succes met het doordenken en uitproberen ervan! Nog een vraag? Bel gerust!