Moeder Mieke vertelt me over een lastige situatie. Haar drie kinderen tussen de 6 en 11 jaar oud wonen vooral bij haar en zijn in de vakantie een week bij hun vader geweest. Toen ze de eerste avond terug waren, gingen ze ’s avonds bidden, want dat hadden ze van hun vader geleerd in die week. Moeder voelde zich er erg ongemakkelijk onder: toen zij en de vader nog bij elkaar waren, was hij nooit zo met het geloof bezig. Ze besluit de kinderen hun gang te laten gaan. Maar als de kinderen klaar zijn komen de vragen: waarom doe jij niet mee mama? Diep ademhalend had moeder gezegd: ik voel me niet fijn met bidden, ik geloof daar niet zo in. En als jullie dat wel willen, tja… Jullie moeten zelf uitzoeken wat jullie wel of niet willen en wat jullie zelf geloven. Als moeder uitgepraat is, reageer ik direct spontaan: wat fantastisch! Je hebt hun papa niet afgevallen en je houd ook je eigen mening overeind. En je geeft je kinderen de ruimte hun eigen standpunt te ontdekken. Moeder kijkt me opgelucht aan. Oh gelukkig, ik twijfelde er erg aan of ik het wel goed gedaan had, zei ze. Waarop ik alleen maar zeggen kan: ik gun alle kinderen van gescheiden ouders, dat hun ouders kans zien op dergelijke wijze te reageren! Dat is echt niet eenvoudig, maar het is jou gelukt!
