De scholen zijn alweer twee weken bezig en dat geeft in gezinnen de rust dat alles weer “normaal” is. Tegelijkertijd is de spanning voor kinderen die opzagen tegen de overstap naar het voortgezet onderwijs, de nieuwe groep of die andere juf of meester ook gebroken. Ze hebben de eerste weken van kunnen wennen achter de rug.
De nieuwe groep biedt nieuwe uitdagingen. Nieuwe dingen leren, misschien voor het eerst huiswerk mee, andere kinderen in de klas. Misschien ook de angst het niet goed te doen die opnieuw opspeelt. Of het weer moeten wennen aan een vast ritme, terwijl de losse structuur van de vakantie zo heerlijk was. Andere kinderen genieten er weer van dat de hockey of de voetbal weer is begonnen. Zo heeft ieder kind zijn eigen ervaring.
En jij als ouder? Word jij weer geconfronteerd met je oefening in geduld als je kind niet op tijd klaar staat om naar school te gaan? Of als het ten gevolge van de spanning om het vele huiswerk b.v. aldoor niet kan slapen? Of maak je je zorgen, omdat het gepest van je kind alweer dreigt te beginnen?
Michelle moeder van een zoon van 8 maakte zich erg veel zorgen over hem, omdat ze thuis zo had meegemaakt hoe haar broertje het slachtoffer was van veel gepest. Het liefst wilde ze het aldoor voor hem oplossen. Helaas werkte dat averechts. Haar zoon kreeg het gevoel dat hij het niet zelf kon. Het was een onbedoeld effect van wat Michelle deed. In Japan grijpen leerkrachten heel bewust niet in als kleuters ruzie maken, al houden ze het wel in de gaten natuurlijk. Het blijkt dat de kinderen in de loop van de basisschool eigenlijk veel beter in staat zijn zelf hun ruzies op te lossen dan hier in het westen.
Wat is daar eigenlijk precies voor nodig? In deel 2, dat a.s. zaterdag wordt gepubliceerd kun je verder lezen.