Ouders vinden het vaak belangrijk dat hun kinderen goed presteren. Goede cijfers op school, winnen met het voetbalteam en scoren op het hockeyveld. Daarnaast zijn er ook ouders die zeggen: ach dat presteren: ik heb liever dat mijn kind gelukkig is. En of hij dan naar het VWO, de HAVO of het VMBO gaat, maakt mij echt niet uit.
Ook al zit je als ouders helemaal niet zo te hameren op prestaties, kinderen kunnen er erg mee zitten als ze moeten presteren. Een meisje met een net iets jonger zusje dat echt heel slim is, kan b.v. het idee hebben dat zij echt niet goed is, want haar zusje kan veel beter de Engelse liedjes verstaan, en zij is jonger…. Kinderen kunnen door allerlei oorzaken denken dat zij niet goed genoeg zijn. Maar wat kun jij daar als ouder mee? Veel ouders vinden het belangrijk hun kinderen daarom veel en vaak uitgebreid te complimenteren. Het is een logische gedachte te denken dat dat helpt. Helaas valt dat in de praktijk echter vaak tegen. Kinderen voelen zelf best of hun prestatie echt goed is of maar middelmatig, zeker als ze wat ouder worden. En als hun moeder dan weer roept: Super, dan heeft dat op een gegeven moment niet veel effect meer. Dus wel complimenteren maar alleen als het echt bijzonder is. Een manier die je wél vaak toe kunt passen is het indirecte compliment. Indirecte complimenten kun je b.v. geven door te zeggen: Wist je dat je zo goed vol kunt houden? Of: Jij hebt het netjes opgeruimd, wist je dat je dat zo goed kon? Het bijzondere van dit soort complimenten is, dat je het brengt als een soort feit, en je stelt er de vraag bij “wist je dat…” En juist die toevoeging, maakt dat het kind erover nadenkt of hij dat al wist, terwijl hij ondertussen direct aanneemt dat hij kan volhouden of netjes opruimen. En dat was nou precies de bedoeling, want daar krijgt hij zelfvertrouwen van……