Justin* van 11 heeft op school moeite zich te concentreren. Na enkele sessies als we al het een an ander besproken hebben komt het gesprek op thuis. De vader van Justin is tijdelijk opgenomen in een PAAZ. “Het is mijn schuld is dat papa ziek is in zijn hoofd”, zei Justin. Dat begrijp ik niet helemaal, zeg ik. Hoe heb jij daar dan voor gezorgd? “Nou als ik ruzie maak met Bruce”. Oh, ja dat is niet leuk natuurlijk. Maar hoe precies wordt papa daar dan ziek van? “Nou dan wordt hij heel boos en dan gaat hij schreeuwen. En dan zegt hij dat we naar onze kamer moeten”. En wat doet mama als jij ruzie hebt met je broertje? “Nou mama die zegt jongens hou eens op, of ze zegt dat ik Bruce zijn spullen moet teruggeven. Dan is ze wel kwaad”. En moet zij ook naar zo’n ziekenhuis als je vader? “…eh nee”. Dus mama wordt niet ziek in haar hoofd van jullie ruzies? Hoe kan dat dan dat papa wel ziek wordt van jullie ruzies en mama niet, want met haar is niets aan de hand, nietwaar? “….. eh nee, ik weet het niet”. Ik zie de aarzeling op Justins gezicht. Dat is mooi, de eerste scheurtjes in zijn overtuiging dat híj zijn vader ziek heeft gemaakt zijn ontstaan. Zou het kunnen zijn dat papa eigenlijk al ziek was, en dat hij dáárom niet goed tegen jullie ruzies kan? Ik zie Justin vertwijfeld en hoopvol tegelijk kijken. Na overleg met Justin zelf en met zijn moeder, plan ik de sessie erna met Justin en zijn moeder samen. Moeder schrikt als ze merkt tot welke conclusies Justin is gekomen. En ze vertelt hem over zijn vader, dat die zich al veel langer niet fijn voelt. De weken erna wordt Justin rustiger en kan zich beter concentreren op school.
Kinderen trekken nog wel eens de verkeerde conclusie als het gaat om hun aandeel van wat er aan de hand is. Vaak hebben ouders dat niet in de gaten. Kinderen voelen zich namelijk zo naar over de situatie dat ze er zelf niet over praten. En als eenmaal het idee is ontstaan bij een kind dat hij schuldig is, zal hij elk voorval op die manier uitleggen voor zichzelf. En als het kind zich er dan ook eigenlijk nog niet eens bewust van is, dat hij zich zelf de schuld geeft, kom er dan als ouders maar eens achter! Wat jij kunt doen? Lees het in mijn blog van 31 januari 2020 Schaamte en schuldgevoel 2!
* De namen en andere gegevens zijn gefingeerd ter bescherming van de privacy van de echte personen.
Meer weten? Voel je vrij te vragen! contactformulier